Wilhelm Sensfuß

Pieczęć ceramiczna z warsztatu Gustava Sensfussa, Groß Steinort (wł. Paweł Piotr Szymański, garncarz na Kamionku Wielkim)

Wilhelm

Sensfuß

*15.10.1858

†20.2.1905

Spoczywaj w pokoju!

(Friedrich) Wilhelm Sensfuss był jednym z co najmniej dwunastu dzieci (ojciec o tym samym imieniu). Na cmentarzu w Groß Steinort pochowani są również jego rodzice.[1] Sensfuss senior ożenił się w 1850 r. z Caroliną Wolf, której ojciec był młynarzem.[2] Kilkoro z rodzeństwa Wilhelma nie dożyło dzieciństwa. Na przykład rok przed jego narodzinami matka urodziła chłopca o tym samym imieniu, który zmarł zaledwie po trzech miesiącach[3] – w przeciwnym razie następne dziecko raczej nie nosiłoby tego samego imienia. Wilhelm, podobnie jak jego ojciec, nauczył się zawodu garncarza i zamieszkał w Amalienruh. W odróżnieniu jednak od ojca, który doszedł do mistrzostwa w tym zawodzie, on sam, gdy zmarł tam w wieku 46 lat, był jeszcze czeladnikiem.[4]

W pamiętniku, który pochodzi z ok. 1907 r., wspomina się o garncarzu Sensfussie, który pracował w majątku Lehndorffów w Steinort.[5] Prawdopodobnie był to starszy o trzy lata brat Wilhelma, Ernst, który w 1906 r. w Urzędzie Stanu Cywilnego w Angerburgu, przy zawieraniu związku małżeńskiego, został wymieniony jako mistrz garncarski w Amalienruh.[6] Prawdopodobnie starszy z braci przejął warsztat po zmarłym w 1892 r. ojcu[7], podczas gdy młodszy nadal pracował jako czeladnik. W każdym razie w rodzinie Sensfussów było wielu garncarzy, a także kilku karczmarzy. Zawody były często – podobnie jak nazwiska – przekazywane z ojca na syna. 


[7] https://ofb.genealogy.net/famreport.php?ofb=rosengarten&ID=2-I79626&lang=de