Carl Poltzien / Pauline Poltzien

Kilku członków rodziny Poltzien pojawia się w zapisach już na początku XVIII wieku, jako służba hrabiów Lehndorff.^[1] W jednym z pamiętników sprzed I wojny światowej sugerowano nawet, że rodzina ta „prawdopodobnie przybyła do Steinort wraz z Lehndorffami”, czyli w XIV wieku.^[2].

Stolarz Poltzien, prawdopodobnie ojciec Carla Poltzien o tym samym imieniu, został wybrany w 1850 roku, w pruskich wyborach państwowych w drugiej z trzech klas wyborczych w Rosengarten, po tym jak dzierżawca Raabe ze Stobben, który został później pochowany na cmentarzu Groß Steinort, został odrzucony przez pastora i innych. Ponieważ w pierwszej klasie wyborców głosował tylko hrabia Lehndorff^[3], można wywnioskować, że Poltzienowie należeli do wyższej klasy średniej według standardów panujących na tym terenie. W każdym razie, ich warsztat dostarczał do zamku Steinort prawie wszystko, co było tam potrzebne w drewnie: Półki do biblioteki, ramy okienne, a nawet trumny.^[4] Oprócz warsztatu stolarskiego prowadzili także karczmę.

Carl Paul Heinrich George Poltzien ożenił się najprawdopodobniej najpierw z Henriette Puschke, córką nauczyciela Friedricha Puschke i jego żony Louise, którzy również pochowani są na cmentarzu w Groß Steinort. Matka Henriette również była z domu Bartsch, podobnie jak żona ojca Carla Poltziena Juniora. Po wczesnej śmierci Henriette w 1871 roku i jej pochówku w Steinort, 1 września 1876 roku w kościele w Rosengarten poślubił jej siostrę, swoją szwagierkę Paulinę Puschke. Panna Młoda i Pan Młody mieli już po 41 lat, więc faktycznie na swoim ślubie nie byli już tak świerzy i młodzi. Wydaje się, że nie mieli więcej dzieci.^[5]

Jeszcze w 1945 roku urząd pocztowy w Groß Steinort prowadziła rodzina Polzien.^[6]